Οι μετσοβίτες, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον με κυρίαρχο το δάσος και το ξύλο . Άλλοτε ήταν δομικό υλικό κατασκευής στεγών, εξωστών, κουφωμάτων, άλλοτε επίπλων, ειδών λαϊκής τέχνης, κυψελών ή βαρελιών. Επίσης υπήρξε και υλικό διακόσμησης σε ξυλόγλυπτα οικιακής χρήσης ή σε τέμπλα ναών, αλλά τέλος και σαν ζωτικής σημασίας μέσο θέρμανσης. Σίγουρα είχαν συνειδητοποιήσει την μεγάλη σημασία επεξεργασίας του ξύλου ναι μεν στην βελτίωση της καθημερινής ζωής τους, αλλά και σαν εμπορικό επαγγελματικό και οικονομικό αγαθό δε. Αυτή τους η συνειδητοποίηση τους έκανε να αγαπήσουν και να εκτιμήσουν το δάσος, το ξύλο. Αυτό αγάπησαν  και οι παππούδες μας και οι παππούδες των παππούδων.

Αυτή τους η αγάπη αποτελεί την σημαντικότερη κληρονομιά που μας παρείχαν. Ο ξενώνας μας χτίστηκε ως προσθήκη σε ένα ξυλουργείο που φιλοξενούσε τη δημιουργικότητα και εργατικότητα των παππούδων μας επί εικοσιπέντε χρόνια. Σχετικά νέο ξυλουργείο αλλά δουλεμένο από ανθρώπους με εμπειρία μισού αιώνα.  Αυτό αποτελεί και μια δεύτερη κληρονομιά. Αυτή του χώρου του ξυλουργείου, των μηχανημάτων επεξεργασίας και των εργαλείων τους. Αναμφισβήτητα σημαντική και αυτή. Πόσο σημαντικά θα μπορούσαν να είναι τα μηχανήματα και οι χώροι όμως, αν δεν υπήρχε και σήμερα μέσα μας η αγάπη για το ξύλο και το μεράκι για την δημιουργία και την επεξεργασία του. Όπως και να έχει τους ευχαριστούμε εξίσου και για τα δύο. Προσπαθώντας με μεράκι  και να συνεχίσουμε ένα μέρος της παράδοσης του τόπου μας για κάποια χρόνια ακόμη, δημιουργούμε αντικείμενα που έκαναν οι ίδιοι και εμπορεύονταν ψωμόξυλα, σαμάρια-σκαμπώ, ψωμιέρες αλλά πειραματιζόμαστε και με έπιπλα, φωτιστικά που κοσμούν το lobby μας και τα δωμάτια μας. Ο χώρος είναι στο υπόγειο του ξενώνα και θα χαρούμε αν έχετε την περιέργειά να τον επισκεφτείτε.